زبانحال سیدالشهدا علیه‌السلام در شهادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
به هرالله اكبرعـرش مي افتد به پـاي تو اذان را دلنشين ترمي كند سوز صداي تو توآن ممسوس فی اللهی که هنگـام اذان گفتن زبان واژه ها لال است از وصف فنای تو به رسم ناب تشـويق قرائت شـك ندارم که بــه هر الله اكــبر مرحبا گـوید خداي تو پس از هربند تکبیرت پدربا گریه می گوید عـلی اکــبر فـدای تـو علی اکبر فدای تو ستـون خیمه های دلـربـایـی قد و بالایت عمـود عاشقی برپاست بــا حیَّ علای تو به تـوحیِّ علی خیرالعمل گفتن چه می آید مگرخیرالعمل چیزیست غیرازربنای تو غزل بودی وگردیدی قصیده ای گل لیلا شکست پشت مرا اینگونه تقطیع هجای تو تـصورکردنش سخت اسـت حتی لحظه ای بابا کـه باشم من دراین عالم دمی صاحب عزای تو بـرایت مجلس ختمی درون عرش میگیرد علی همراه زهرا میشودصاحب عزای تو قراراین بود در پیری عصای من شوی،اما ببیــن انگار حالا من شدم بابا عصای تو بیــا و باز کن لبهای آغشته به خونت را که ننویسند مرگم رابه پای غصه های تو توافـتادی به خاک اما پدرشرمند ه ات گشته که کاری بر نمی آید زدسـتانش برای تو بیا لب برلبم بگذار و جان را از لبم برگیر بـجای آب،جان را می نمایم رو نمای تو نـفس درسینۀ بابای پیرت حبس شد زیرا عــلی اکبرع ل ی ا ک ب رشدی جانم فدای تو شبـیه پیکرت تقطیع شد صوت حجازی ات به دستی که زدم برسرشمردم با و بای تو کنار پیکرت افتادم از پا و زمین خوردم به خاک غم نشستم،بشنوم شایدصدای تو به یادت هست مي گفتم برو آهسته آهسته زجا برخيز بابا جان كه مي ميرم برای تو تنت مانند قرآنی کــه زیر دست پا مانده اذان می گوید ای قرآن زخمی هرهجای تو تمام دشت راهرچه نظر کردم تورا دیدم شده کرببلای من علی جان کــربلای تو عزيزم دست من خالى وقلبم غرق تشويش است واين گرگان سرگردان به دندان هاعباى تو عبامعنای خاصی داشت،چشم دشمنانت کور تویی پیغمبرو یک کربلا تحت کسای تو مغیره نیست اینجاپس چراپهلوی توزخمیست شــبیه مــادرم زهرا شد آخر ماجرای تو همه بودونبودم بین این لشگرتوهستی تو نرو ای هستیم ای دلبرم جانــم فــدای تو علی باشد برو اما قدم در پیش چشمم زن دلم میگیرد ای بابا ازاین پس ازبرای تو توراهی دردل دشمن شوی ومن درین خیمه برای بــازگــشتت مـیکنم فـکر عـبای تو صدای ناله ات پیچیـده درصحراعلی اکبر تـو گشتی اربا اربا من بگریم درقفای تو ز جــا بـرخــیز افـتادن نمی آید به نام تو شکسته تــر شدم انگار بابا در عزای تو علی درعالم امکان یکی هستی وبعد ازتو نمیگیردکسی دربین این اصحاب جای تو همیشه برغریبی هاغریبان سخت می گریند توگریه میکنی برمن ومن گریم برای تو قنوت وترِ امشب را میان ظهرمیخواندم محاسن روی دستم بودومشغول دعای تو مــیان گریـه عمه زیر لب میگفت: یاجدا شبـاهت را بـبین تـشییع شد بین عبای تو قـراراین بود درپـیری عصای من شوی،اما ببین انگــار حالا من شدم بابا عصای تو ذبیح اللهی و ایــن بــار ای آرامـش لـیلا دویدن دردل صحرا شده سعی وصفای تو همين جا ازنفس افتادم ورفت ازبدن جانم نــشد پـيدا کــنم جــانم تـمام تکـه هاى تو نشانى تو را ازخاک صحراهم که مى پرسم فقط مى گريد ومیگويد از سوز صدای تو ببین خورشیدازداغ تودست وپای گم کرده شفق گون است وبسته برسر و رویش حنای تو عزيزم دسـت من خالى وقلبم غرق تشويش است و اين گرگان سرگردان به دندان هاعباى تو وجود نور اثباتش فقط این است، مثل تو که هستی درهمه جا و نـمی آید صدای تو کشیده دست نقاش ازل،طرح بهشتش را ز بالای سر(شش گوشه) تا پایین پای تو چه بی باکانه جنگیدی وحق این بودحق باتوست وثابت میشود در روز محشر مدعای تو شب هشتم شفا دادی جوانی را و فهمیدم یقینا نوش دارو قطره ای باشد ز چای تو الا یا دهر اف لک ...کفن های یمانی کو جهان می سوزد از داغ عبا وبوریای تو علي جان آرزو دارم عليّ اصغرم يك روز عليّ اكــبر بـابـا شــود تــحت لــواي تـو بزرگ شاه زاده آمده باید بزرگــش کرد ولی نه اینچنین که هست هرجاجای پای تو نمیدانی مگرخنده به حال من ضرردارد؟ چرا پس درنمی آید زحلقومت صدای تو عزیزم نامرتب کردنت این نیزه های کند فقط سر نیزه میبینم کــه مـانده لابلای تو |